Lake Havesu

Vandaag stond ik ingepland voor de langste solovlucht die we hier hebben. De totale vliegtijd is 4 uur en je moet minimaal 300 nautische mijlen vliegen (556 km) ongeveer van Venhuizen naar Parijs dus dat is best wel een eind. Daarbij hoort dus ook een lange middag plannen wat mijn zondagmiddag en avond grotendeels in beslag nam, terwijl ik diezelfde ochtend al een drie uur durende vlucht had gemaakt. Best een pittig dagje dus. Ik had mijn vlucht gepland naar Lake Havesu, waar ik een pauze had ingelast.. Het vliegveld staat vooral bekend om zijn tankstations. Wanneer je op het vliegveld aankomt staan er gelijk 3 mannetjes te zwaaien om je naar hun pompstation te lokken. Op goed geluk heb ik maar 1 van de 3 gevolgd. Toen het vliegtuig geparkeerd stond en getankt was, kon ik gaan 'relaxen' in de pilot lounge van het tankstation. Door de hevige concurrentie probeert iedereen elkaar te overtreffen en daar moet je van profiteren. Gratis snacks, popcorn, cakejes en smoothie's en er is zelfs de mogelijkheid om even een auto te lenen. Na binnen wat gegeten en gedronken te hebben, heb ik van de mogelijkheid gebruik gemaakt om wat van de omgeving te zien. Ik had niet heel lang de tijd dus ik heb even een kort ritje gemaakt langs een stukje van het meer, daar nog even uitgestapt en weer terug naar het vliegveld. Daar even het weer bekeken. Ik zag dat er wat cumulus bewolking (bloemkoolwolken) op de radar zichtbaar was. Ik heb toen het Flight Service Station gebeld om te vragen hoe het weer op de route was. Zij zeiden dat er niks specifieks was en alles goed leek. Nadat ik was opgestegen heb ik ze nog een keer gecontact via de radio om mijn vluchtplan te openen en een update van het weer gevraagd. Weer was alles goed. Omdat ik het toch niet helemaal vertrouwde heb ik 'Flight Watch' opgeroepen. Dat is een service station dat je van nuttige informatie onderweg kan voorzien. Zij wisten te vertellen dat net ten noorden van mijn route veel cumulus bewolking lag en ook een paar onweersbuien. Ik heb toen besloten mijn route aan te passen en zuidelijker te gaan vliegen. Dus in de vlucht een nieuwe route uitstippelen zodat ik op veilige afstand van de onweersbuien zou blijven. Dat is best een lastige klus en je kunt in het gebied makkelijk verdwalen. Ik moest puur navigeren met een kaart en punten op de grond en ik kon primitief wat gebruik maken van radio bakens maar dit vliegtuig had geen GPS, dus dat kwam nu even slecht uit. De enige punten die ik op de kaart kon gebruiken waren een parallele weg en treinrails. Deze heb ik gevolgd tot over een vliegveld waar ik al eens eerder was geweest. Vanaf daar was de omgeving bekender en kon ik al weer wat makkelijker navigeren.

In de lucht moest ik vervolgens ook nog mijn vluchtplan aanpassen zodat het 'Flight Service Station' wist hoe mijn nieuwe route eruit zou gaan zien. Na dit alles gedaan te hebben heb ik mijn nieuwe route afgevlogen en kon ik op een veilige afstand van de wolken blijven. Het was dus een redelijke stressvlucht waar ik even op de proef werd gesteld maar alles was gelukkig goed gegaan. Morgenmiddag is mijn volgende vlucht en nu zal alles in het teken staan van examentraining voor mijn VFR (1e gedeelte USA traject waarbij je op zicht vliegt) eindcheck.