Het zit erop

Na een lange radiostilte vanuit Amerika zal ik toch nog maar een laatste update geven.
De laatste weken is er veel gebeurd. Het IFR traject ging nog maar langzaam verder mede omdat onze instructeur een week ziek was en we op vliegtuigen van ongeveer 20 tot 30 jaar oud vliegen die toch wat vaker stuk gaan. Gelukkig is er de laatste 3 weken weer wat schot in de opleiding gekomen.
Het begon allemaal met IFR navigatie. Hierbij heb ik samen met mijn crewmate trips gemaakt naar de Grand Canyon en San Diego. Super mooi om met een vliegtuig weg te gaan om 3 uur later bij de kust aan te komen.
Na de navigatie begon examentraining. Het IFR traject werd afgesloten met een interne check. Vorige week vrijdag heb ik die gevlogen en is allemaal goed verlopen.
Het laatste traject bestaat uit 4 CPL (Commercial Pilot License) vluchten met als afsluiter de eindcheck waarmee je het Commercial Pilot License kunt verdienen wat betekent dat je passagiers / vracht mag vervoeren tegen betaling. Hierbij vlieg je weer VFR en dat is in het begin best wel weer even wennen. Verder vloog je tijdens IFR ook in een multicrew concept, tijdens CPL moest je alles (radiocommunicatie, checklisten, vliegen etc.) allemaal weer zelf doen. Zondag vloog ik meteen 2 keer en maandag en dinsdag heb ik beide 1 keer gevlogen. In 4 dagen dus een korte stoomcursus gedaan. Met een toch lichtelijk onzeker gevoel het examen in gegaan. Woensdag middag om 14.00 mocht ik beginnen. Het examen ging lekker, ik vloog goed en de planning die ik moest maken zag er ook goed uit. Tijdens terugtaxien vroeg de examinator of ik al plannen had voor een feestje vanavond, Een geweldig gevoel om te horen dat je geslaagd bent maar toch ook wel een beetje dubbel.
Het was hard werken met toch wel de nodige druk op je schouders maar aan de andere kant heb je hier toch ook hele mooie dingen gedaan zoals je eerste solovlucht, navigatie en de roadtrips, en het is hier natuurlijk veel beter weer.

Vrijdag krijg ik waarschijnlijk mijn wing opgespeld. Zaterdag verwacht ik het vliegtuig te pakken om zondag weer in Nederland aan te komen.

Groetjes

Las Vegas, Zion ntl. park en IFR

Ik zal maar weer eens een update geven van de afgelopen weken. Het begon natuurlijk allemaal bij de korte vakantie na het behalen van het VFR traject. Ik en mijn crewmaat besloten op roadrtip te gaan. We wilden sowieso nog een keer naar Las Vegas en omdat we nog wat extra dagen hadden besloten we ook nog naar het Zion national park te gaan. In Las Vegas een hotel geboekt op de strip voor 20 euro per nacht. Omdat we niet in het weekend zaten waren de hotels nu opeens een stuk goedkoper. Normaal betaal je zo'n 100+ per nacht dus dat was een goede deal. Las Vegas is één grote kermis, elk hotel heeft tienduizende gokautomaten waar mensen soms al vanaf 10 uur 's ochtends achter zitten geplakt, voor het hotel worden verschillende shows gegeven (een vulkaanuitbarsting, bellagio fonteinen en een echte zeeslag met een zinkend schip). Op de hotels van de strip kun je de kanalen van Venetie zien, hartje New York, een Egyptisch piramide, Parijs, het paleis van Ceasar en in een hotel was zelfs een minipretpark. Na 2 dagen in deze gekte hadden we alles wel gezien en ging onze reis verder naar het Zion park. Voordat we naar Las Vegas vertrokken hadden we bij de lokale Walmart al een tent gekocht met 2 slaapzakken. We hebben een camping opgezocht net buiten het park waar we met ons tentje tussen de gigantische Amerikaanse RV's konden gaan staan. De 2e dag zijn we het park ingegaan. We hebben een tocht gemaakt in een rivier die door in een 'Canyon' omhoog liep. Terwijl al onze collega avonturiers met professionele uitrusting zich een weg door de rivier baanden moesten wij het doen met slippertjes en een houten stok die we onderweg tegen kwamen. Bij bepaalde stukken moesten we tot ons middel door het water en verder moesten we de rivier soms van links naar rechts en andersom oversteken dwars door een flinke stroomversnelling. Dat viel niet altijd mee met slippertjes over glibberige rotsen en de houten stok heeft mij en mijn camera dan ook een paar keer op de been moeten houden. Uiteindelijk liepen we door een 4 meter smalle schacht met rotswanden links en recht tot meer dan 100 meter hoog, daar kwamen we bij een houten dam uit en we besloten weer om te keren. Daarna hebben we nog even een toch gelopen naar een klein meertje waarbij we onderweg nog een vogelspin tegen zijn gekomen (die natuurlijk fijn midden op de weg bleef zitten) en een aantal herten. Er schijnen ook nog bergleeuwen te wonen maar die hebben we niet gezien. De volgende dag konden onze spullen we inpakken en op weg naar huis.
Het IFR vliegen is weer een heel nieuw hoofdstuk in het vliegtraject. Waar we eerst lekker naar buiten mochten kijken moeten we nu vlak nadat we zijn opgestegen een speciaal brilletje opzetten waardoor we niet meer naar buiten kunnen kijken. We moeten aan de hand van navigatiebakens een bepaalde route afvliegen. Verder oefenen we om VOR radialen, QDM en QDR te intercepten (dat ga ik niet uitleggen) en moeten we holdings vliegen (een patroon dat je vliegt wanneer een vliegtuig in de lucht moet wachten). Het is allemaal wel even wennen want je moet nu aan de hand van een instrument een plaatje maken, waar je zit, wat je moet gaan doen en dat moet je dan vervolgens gaan vliegen maar tot nu toe mag ik niet klagen.

VFR gehaald

Vandaag heb ik mijn VFR traject met succes afgesloten. Gister heb ik mijn 43 check gevlogen, wat een interne check is als voorbereiding op je eindcheck. Ik stond gistermogen om 06.15 uur gepland dus de wekker ging alweer om 03.30 uur. Nadat ik gehoord had dat ik geslaagd was kon ik me gaan opmaken voor mijn eindcheck waarvoor ik vanmiddag gepland stond. Ik moest vanmiddag vliegen om 14.00 uur dus de lucht was weer lekker turbulent. 2 uur voordat we gepland stonden om te vertrekken kreeg ik mijn bestemming waar ik naartoe moest plannen. Je hebt dan 1 uur de tijd om je route te maken, afstanden, snelheden en tijden etc. uit te rekenen, je vluchtplan te filen en mass & balance van het vliegtuig maken. Dat is dus wel even flink doorwerken. Verder zat het ook niet echt mee omdat ik 4 keer van vliegtuig ben verwisseld. Elke keer weer een nieuwe mass&balance gemaakt dus dat koste nog flink wat extra tijd. De vlucht zelf ging goed en de instructeur was tevreden. Daarna kreeg ik nog een mondelinge overhoring over het weer, planning, vliegtuigsystemen etc. Ook dit ging allemaal goed en ik was geslaagd. Met het behalen van de check heb ik ook mijn eerste brevet gehaald namelijk het PPL. Private Pilot License waarmee je de meeste eenmotorige vliegtuigen (ook over de grens) mag besturen. We hebben nu 9 dagen vrij om ons voor te bereiden op het IFR vliegen (vliegen op instrumenten) maar in de tussentijd worden nog wel wat leuke dingen gepland.

Groetjes Wouter

Lake Havesu

Vandaag stond ik ingepland voor de langste solovlucht die we hier hebben. De totale vliegtijd is 4 uur en je moet minimaal 300 nautische mijlen vliegen (556 km) ongeveer van Venhuizen naar Parijs dus dat is best wel een eind. Daarbij hoort dus ook een lange middag plannen wat mijn zondagmiddag en avond grotendeels in beslag nam, terwijl ik diezelfde ochtend al een drie uur durende vlucht had gemaakt. Best een pittig dagje dus. Ik had mijn vlucht gepland naar Lake Havesu, waar ik een pauze had ingelast.. Het vliegveld staat vooral bekend om zijn tankstations. Wanneer je op het vliegveld aankomt staan er gelijk 3 mannetjes te zwaaien om je naar hun pompstation te lokken. Op goed geluk heb ik maar 1 van de 3 gevolgd. Toen het vliegtuig geparkeerd stond en getankt was, kon ik gaan 'relaxen' in de pilot lounge van het tankstation. Door de hevige concurrentie probeert iedereen elkaar te overtreffen en daar moet je van profiteren. Gratis snacks, popcorn, cakejes en smoothie's en er is zelfs de mogelijkheid om even een auto te lenen. Na binnen wat gegeten en gedronken te hebben, heb ik van de mogelijkheid gebruik gemaakt om wat van de omgeving te zien. Ik had niet heel lang de tijd dus ik heb even een kort ritje gemaakt langs een stukje van het meer, daar nog even uitgestapt en weer terug naar het vliegveld. Daar even het weer bekeken. Ik zag dat er wat cumulus bewolking (bloemkoolwolken) op de radar zichtbaar was. Ik heb toen het Flight Service Station gebeld om te vragen hoe het weer op de route was. Zij zeiden dat er niks specifieks was en alles goed leek. Nadat ik was opgestegen heb ik ze nog een keer gecontact via de radio om mijn vluchtplan te openen en een update van het weer gevraagd. Weer was alles goed. Omdat ik het toch niet helemaal vertrouwde heb ik 'Flight Watch' opgeroepen. Dat is een service station dat je van nuttige informatie onderweg kan voorzien. Zij wisten te vertellen dat net ten noorden van mijn route veel cumulus bewolking lag en ook een paar onweersbuien. Ik heb toen besloten mijn route aan te passen en zuidelijker te gaan vliegen. Dus in de vlucht een nieuwe route uitstippelen zodat ik op veilige afstand van de onweersbuien zou blijven. Dat is best een lastige klus en je kunt in het gebied makkelijk verdwalen. Ik moest puur navigeren met een kaart en punten op de grond en ik kon primitief wat gebruik maken van radio bakens maar dit vliegtuig had geen GPS, dus dat kwam nu even slecht uit. De enige punten die ik op de kaart kon gebruiken waren een parallele weg en treinrails. Deze heb ik gevolgd tot over een vliegveld waar ik al eens eerder was geweest. Vanaf daar was de omgeving bekender en kon ik al weer wat makkelijker navigeren.

In de lucht moest ik vervolgens ook nog mijn vluchtplan aanpassen zodat het 'Flight Service Station' wist hoe mijn nieuwe route eruit zou gaan zien. Na dit alles gedaan te hebben heb ik mijn nieuwe route afgevlogen en kon ik op een veilige afstand van de wolken blijven. Het was dus een redelijke stressvlucht waar ik even op de proef werd gesteld maar alles was gelukkig goed gegaan. Morgenmiddag is mijn volgende vlucht en nu zal alles in het teken staan van examentraining voor mijn VFR (1e gedeelte USA traject waarbij je op zicht vliegt) eindcheck.

32 Check en Grand Canyon

Weer een berichtje vanuit Arizona.

Vandaag (woensdag) stond ik ingepland voor mijn volgende check D-32.

Tijdens deze check moest ik een navigatieplanning maken naar een ander vliegveld.

Tijdens de vlucht vertelde de instucteur dat ik uit moest wijken naar een ander vliegveld. Daar aangekomen moest ik een aantal verschillende landingen maken.

Verder nog een alternator failure gekregen en een motorstoring waarbij je een landingsplaats moet uitkiezen en je op 30 meter boven de grond het gas weer open mag gooien.

Alles was goed en ik had de check gehaald waar ik natuurlijk erg blij mee was.

Verder zijn we een paar weken terug naar de Grand Canyon geweest, wat heel erg gaaf was om te zien.

Foto's hieronder

Long time no see

De afgelopen weken waren behoorlijk druk dus daarom ook nog geen tijd gehad om een nieuw berichtje te plaatsen.
Om maar bij het begin te beginnen.
Het weekend na mijn solo zijn ik en mijn crewmaat naar Los Angeles geweest. Het was echt heel gaaf om de auto te pakken en zonder enige voorbereiding richting een grote stad te rijden. We besloten om vanaf 40 mijl van het centrum van LA naar een motel te zoeken. Het was inmiddels al 11 uur en na 7 uur rijden begin je dan al aardig bar te worden. Ongeveer 20 mijl van het centrum hebben we wat gevonden. Meteen gaan slapen om de volgende dag weer fit de stad in te gaan. 's Ochtends zijn we als eerste naar Hollywood en Beverly Hills gereden. Eigenlijk valt het best wel tegen. De walk of fame is gewoon een normale stoep met namen van sterren erin. Ik had hoge verwachtingen van een grote boulevard maar dat viel dus even tegen. Toch was het leuk om dit circus in het echt te zien. We zijn zelfs nog in een premiere van de film
G-force terecht gekomen. Helaas hebben we geen bekende sterren gezien maar de hele entourage met fotografen, limousines en poserende acteurs maakte alles meer dan goed.
Later zijn we richting Venice Beach gereden waar we mijn ouders en zusje tegenkwamen die een rondreis door West Amerika hebben gemaakt met onder meer een bezoek aan mij.
Het was prachtig om weer eens een koele wind te voelen en het koud te hebben als je de zee uitkomt. Een compleet nieuwe ervaring na anderhalve maand Arizona.
De week na Los Angeles is er weer veel gevlogen. Vorige week zijn mijn ouders en zusje ook hier langsgekomen om te kijken waar ik bivakeer. Ik heb 2 dagen vrij gevraagd zodat ik wat tijd had om leuke dingen te doen. Nadat ze na 5 dagen weer op het vliegtuig richting Nederland zijn vertrokken begon het voorbereiden voor mijn volgende check: D-24. (dit betekent een vlucht met instructeur en 24e vliegbeurt).
Deze heb ik gisteren (donderdag) gehaald. Ik stond 's middags gepland dat betekent hier vaak dat de lucht heel turbulent is. Er stond ook nog eens een flinke wind wat het er ook niet makkelijker op maakte. Ik vloog ook niet echt geweldig en ik was bang dat ik het niet gehaald zo hebben. Gelukkig kwam de instructeur al vrij snel met het verlossende woord dat ik het gehaald had. Het was niet ruim maar goed genoeg om verder te gaan in het traject.
Vandaag heb ik mijn solofilm gemaakt die je in het bericht hieronder kunt bekijken.

Groetjes Wouter

Solofilm

Student pilot, first solo

Jaa... vanochtend heb ik voor het eerst helemaal alleen een vliegtuig bestuurd. Eerst heb ik een paar rondjes met de instructeur gevlogen om te kijken of ik het vliegen niet verleerd was en om te kijken of ik geen slechte dag had.
Daarna vertelde de instructeur dat hij eruit wilde. We zijn naar onze parkeerplaats getaxied en daar is de instructeur uitgestapt. Het is wel een raar gevoel als je opeens alleen in een kist zit en het klinkt een beetje raar wanneer je de checklisten hardop uitspreekt terwijl je het alleen tegen jezelf hebt.
Na 3 landingen gemaakt te hebben was het helaas al weer tijd om te stoppen. Het is een KLS traditie dat je stropdas wordt afgeknipt, je mag vervolgens de grond niet raken dus je wordt door klasgenoten naar de auto getild. We rijden dan terug naar ons appartementencomplex waar je met een zachte landing in het zwembad wordt gegooid. Dit moet voorspoed brengen in de rest van je carriére.

foto's honeywell

Honeywell en pre-solo check

Het is weer een lange tijd terug. De afgelopen dagen waren extreem druk maar ik heb eindelijk weer tijd om mijn blog van een update te voorzien.

Afgelopen weekend zijn we bij een testvliegtuig van honeywell wezen kijken. De vader van onze instructeur is daar testvlieger en op uitnodiging van hem kregen we een rondleiding. Honeywell is een fabrikant van onder andere vliegtuigmotoren. Voordat ze een motor op de markt brengen moeten er eerst allerlei tests mee worden gedaan om te motor te certificeren. Daarvoor gebruiken ze een standaard vliegtuig waarbij ze een extra motor aan de romp van het vliegtuig hebben gemonteerd.

We hebben een rondleiding gekregen rondom en binnenin het vliegtuig. Binnenin de romp van het vliegtuig zijn alle passagiersstoelen eruit gesloopt. Ook de panelen aan de binnenkant zijn allemaal weggehaald. Voor ons dus een mooie kans om te kijken hoe bepaalde systemen eruit zien. Het was echt een hele mooie tour maar 's middags moest er weer gestudeerd worden.

Deze week stonden onze laatste vliegbeurtjes op het programma voordat we onze pre-solo check hadden. De pre-solo check is je eerste check . Je vliegt met een andere instructeur en die geeft je een opdracht wat je deze vlucht moet gaan uitvoeren. Deze check is voor veel mensen een obstakel want ongeveer 50% van de mensen haalt zijn eerste check niet of heeft extra vliegbeurtjes nodig.

Vanochtend om 05:30 uur lokale tijd stond ik op het programma voor mijn check. Na een brakke nacht waarbij ik maar niet in slaap kon vallen doordat mijn hartslag te hoog was en mijn hersenen nog op volle toeren draaiden ging om 02:30 uur de wekker. De check verliep goed, enige minpuntje waren mijn landingen. Deze zouden nog meer 'flare' moeten hebben. Oftewel ik moet het vliegtuig zo lang mogelijk in de lucht houden totdat mijn snelheid zo laag is dat ik niet meer op hoogte kan blijven. Precies op dat punt of iets ervoor zouden de wielen de baan moeten raken. Bij mij raken de wielen dus te vroeg de baan. Ondanks dit alles was ik geslaagd voor de check. Bij mijn volgende vliegbeurtje zal ik eerst nog een half uurtje met mijn instructeur gaan vliegen om daarna helemaal alleen nog een half uurtje rondom het vliegveld te vliegen waarbij ik drie landingen maak. Het is nog een beetje een onwerkelijk idee, zeker als je bedenkt dat ik net 13 uur heb gevlogen terwijl je voor een rijbewijs gemiddeld 40 uur nodig hebt. Ik heb er in ieder geval al veel zin in.

Groetjes Wouter

Mall, tuben en 4 vluchten

Het is weer tijd voor een update. Sorry voor het lange wachten maar het is een drukke week geweest.
Afgelopen weekend hadden we zaterdag en zondag vrij. De tijd hebben we vooral gebruikt om de buurt te verkennen.
Zaterdag zijn we naar een 2 mall's geweest. Deze zijn in Amerika echt megagroot. Het is bijna te vergelijken met een overdekte stad. Ik ben niet echt een shop fanaat maar dit moet je toch wel even gezien hebben. Ook heb je winkelstraten waar ze water naar beneden sproeien om zo voor wat verkoeling te zorgen. Niet echt milieuvriendelijk en zeker niet als je beseft dat we in een woestijn leven.
Ook zijn we in een soort van tuincentrum geweest, hier hebben ze echt van alles. Een afdeling met boten, jachtwapens, een beek in de winkel met een aquarium met vissen, een jeep die in de beek geparkeerd staat, rotspartijen met opgezette dieren en ga zo maar door.
Zondag zijn we wezen tuben. Dit betekent dat je een grote autoband huurt, je wordt met een busje bovenaan een rivier afgezet, je gooit je band in het water en gaat erin liggen. Heerlijk!!. Je armen en benen krijgen verkoeling terwijl je op een rivier dobbert en er 20 meter naast je cactussen staan aan de kant van de rotsen. Sommige mensen koppelen al hun tubes aan elkaar en hebben in het midden een aparte tube waarin ze de drank stoppen. Dit geeft leuke verschijnselen zeker met die zon erop zodat je extra snel uitdroogt. Sommige Amerikanen worden echt helemaal gek.

Verder hebben we deze week de eerste vluchten gemaakt. Maandag hadden we de laatste dag met de introductiebriefings en dinsdag stonden we op het rooster voor de eerste vlucht. Je vormt hier met 2 mensen een crew. Dat betekent dat je aan dezelfde instructeur bent gekoppeld en je samen de vluchtvoorbereiding doet. De vluchten van mij en mijn crewmaatje worden achter elkaar ingepland. De 1e vlucht vliegt mijn crewmaatje bijvoorbeeld en zit ik achterin, daarna als we geland zijn wisselen we de rollen.
Het tempo ligt heel erg hoog. In 4 dagen hebben we 4 vluchten gemaakt en dat is vrij heftig. Je staat 's ochtends vroeg op om je vlucht voor die middag voor te gaan bereiden. Dan vlieg je 1 uur en 20 minuten, dan je crewmaatje en daarna geeft je instructeur je huiswerk mee voor de volgende dag, bv. leer deze checklisten uit je hoofd en bereid bepaalde vliegmanouvres voor. Je maakt echt lange dagen waarin je van 's ochtends 7 uur tot 's avonds 10 uur alleen maar met vliegen bezig bent. Het vliegen zelf is wel heel leuk en dat maakt veel goed.
Hier is het nu vrijdag avond en we gaan ons maar eens bezinnen hoe we het weekend gaan vullen.
In het volgende bericht plaats ik nog wat foto's
Groetjes Wouter

Voiture

Het geld groeit me helaas niet op de rug. Vandaag beleefde ik weer een volgend financieel dieptepunt in mijn leven. We hebben hier met 4 personen een auto gekocht.
Een Mercedes SEL 420, 8 cilinder uit 1991. Een prachtige wagen met leren bekleding en gigantisch veel beenruimte achterin. Het motorblok zag er nog prima uit dus hiermee moeten we een paar prachtige roadtrips gaan maken.
Voordat we de auto konden overnemen moest er eerst nog wat geregeld worden. De auto overschrijven en daarna nog de verzekering, die toch behoorlijk duur was, mede doordat we allemaal nog youngou's zijn en we de auto voor 4 personen moesten verzekeren. Gelukkig is alles nu geregeld en mogen we ons de trotse eigenaars noemen van deze Benz.

groetjes

Foto's huisje

Eerste dagen

We zitten nu 3 dagen in Arizona.

De eerste dagen hier hebben we onze tijd vooral gevuld met briefings op school.

We moeten wat formulieren onderteken, krijgen handboeken uitgereikt en worden wegwijs gemaakt in de school. Verder hebben we nog een medische keuring ondergaan.

Voor de medische keuring moesten we naar 'dr. pizza' dit omdat de beste man ons pizza's voorschoteld als lunch, hij schijnt overigens ook nog dieet deskundige te zijn??

De briefings op school zullen nog tot aankomende maandag doorgaan. In de loop van de week hopen we onze eerste vluchten te maken.

In Arizona ligt de temperatuur rond de middag standaard boven de 40 graden Celsius. Je ziet hier daarom ook geen natuurlijk gras maar vooral rots/zand bodem en cactussen. Wanneer je 's ochtends het appartement uitgaat loop je onmiddelijk in een muur van warmte en dit wordt 's middags alleen maar erger. Na 10 seconden in de zon ga je wanhopig op zoek naar een plekje schaduw.

Onze klas woont op een een 'appartment complex', dit kun je eigenlijk het beste vergelijken met een bungalowpark in Nederland. In het volgende bericht wat foto's:

Groetjes Wouter

Terugblik

Zo nog een paar dagen dan begint het Amerika avontuur.

Wat ging vooraf?

Op 16 juni 2008 ben ik begonnen met de opleiding tot verkeersvlieger aan de KLM Flight Academy. De opleiding ziet er als volgt uit:
-Bijna 10 maanden theorie-school in Eelde,
-5 maanden praktijk in Arizona op eenmotorige kistjes.
-4 maanden praktijk in Eelde, op de FNPTII(Sim) en de Beechcraft Baron(twee-motorig).
-2 maanden MCC op de 737-800 simulator
-2 maanden Bridgecourse op de 747,777,MD-11 of 737 simulator

De theorie is dus achter de rug. Dit gedeelte bestond uit 14 vakken:
- Air Law
- Meteorology
- Principles of Flight
- General Navigation
- Radio Navigation
- Airframe/systems/power plant
- Performance
- Communications VFR
- Communications IFR
- Operational procedures
- Instruments/electronics
- Human performance and limitations
- Mass and Balance
- Flight planning and monitoring

Nu begint dan het leukste gedeelte, de praktijk.
Hiervan zal ik jullie de komende maanden op de hoogte proberen te houden.

Groetjes Wouter